Przykładem jest: walansjenka. Stosowane do firanek, obrusów lub jako dodatek ozdobny, na materiał eleganckiej sukienki np. ślubnej. Koronkarstwo na podstawie tiulu jest bardzo śliczne i umożliwia produkcję ładnych wzorów na: suknię i firanki.

Koronki pojawiły się już w starożytnym Egipcie i Chinach. Tam wiązano pierwsze sznurkowe, plecionki we wzory. Handlarze przewieźli tkaninę do Europy i została ona od razu pokochana. Zdobiła kołnierze eleganckich ubiorów w Belgii i we Włoszech. Wenecja rozpoczęła swoje plecenie z włókien na suknie i inne elementy garderoby. Koronka trafiła w serce Francji, gdzie chciano jej elementem ozdabiać ubranie. Francuzi zapoczątkowali swoją odmianę - walansjenkę, która była bardzo luksusowa. Koronkarstwo stało się lubiane i luksusowe, chociaż miało dobre i złe momenty.

Wojny światowe - pierwsza i druga zmniejszyły popularność tego materiału wśród kobiet. Powrócił na stałe do łask od lat 80. 

Dzisiejszy czas to moment, w którym kochamy je w: sukienkach, obrusach, firankach i bieliźnie osobistej.